สภาความมั่นคงแห่งชาติ ถูกสร้างขึ้นเมื่อเริ่มต้นสงครามเย็นภายใต้รัฐบัญญัติความมั่นคงแห่งชาติ พ. ศ. 2490 เพื่อประสานงานด้านงานกลาโหม,การต่างประเทศ,นโยบายเศรษฐกิจระหว่างประเทศและหน่วยสืบราชการลับ นี่เป็นส่วนหนึ่งของการปฏิรูปครั้งใหญ่ของกระทรวงกลาโหมสหรัฐและสำนักข่าวกรองกลาง[9][10] ตัวรัฐบัญญัติไม่ได้สร้างตำแหน่งที่ปรึกษาความมั่นคงแห่งชาติโดยตัวของมันเอง แต่มันก็สร้างตำแหน่งเลขานุการบริหารเพื่อดูแลและรับผิดชอบเจ้าหน้าที่ขึ้นมา ในปี พ. ศ. 2492 สภาความมั่นคงแห่งชาติได้เข้าเป็นส่วนหนึ่งของสำนักงานบริหารของประธานาธิบดี[9]

โรเบิร์ต คัทเลอร์ ดำรงตำแหน่งที่ปรึกษาความมั่นคงแห่งชาติเป็นคนแรกในปี พ. ศ. 2496 ระบบดังกล่าวยังคงไม่เปลี่ยนแปลงไปนับตั้งแต่นั้นมา โดยเฉพาะอย่างยิ่งตั้งแต่ประธานาธิบดี จอห์น เอฟ. เคนเนดี ที่ปรึกษาด้านความมั่นคงแห่งชาติและเจ้าหน้าที่ที่เข้มแข็งแต่มีความสำคัญน้อยลง ความต่อเนื่องเหล่านี้ยังคงมีอยู่แม้จะมีแนวโน้มที่ประธานาธิบดีคนใหม่จะแต่งตั้งที่ปรึกษาความมั่นคงแห่งชาติและเจ้าหน้าที่อาวุโสของสภาความมั่นคงแห่งชาติใหม่ก็ตามที[9]

ที่ปรึกษาด้านความมั่นคงแห่งชาติของประธานาธิบดี ริชาร์ด นิกสัน ,เฮนรี คิสซินเจอร์ ได้ให้ความสำคัญกับบทบาทการควบคุมการไหลเวียนของข้อมูลให้กับประธานาธิบดี และประชุมเขาหลายครั้งต่อวัน คิสซิงเจอร์ยังทำหน้าที่เป็นที่ปรึกษาความมั่นคงแห่งชาติและรัฐมนตรีต่างประเทศสหรัฐ ในเวลาเดียวกันนับจากวันที่ 22 กันยายน พ.ศ. 2516 จนถึงวันที่ 3 พฤศจิกายน 2518[9][10]